Barbera | Bonarda | Cabernet | Ortrugo | Malvasia | Sauvignon

Barbera jest to ciemno czerwona odmiana winorośli uprawiana w kilku włoskich regionach winiarskich, w tym jego rodzimym Piemont, Emilia-Romania, Apulia, Kampania, a nawet w regionach wyspiarskich na Sycylii i Sardynii. Na przełomie 21 wieku był to trzeci najczęściej sadzony szczep czerwonych winogron we Włoszech zaraz po Sangiovese i Montepulciano. Winogrona Barbera są wykorzystywane zarówno do mieszania win oraz szczepów winogron – te ostatnie stają się coraz bardziej popularne dlatego Włochy kontynuują swój ruch w kierunku rejestrowania nowych, połączonych odmian.

Barbera (tak jak wiele włoskich odmian winorośli) ma starożytne pochodzenie, mimo że jako szczep zarejestrowany pojawia się w dokumentach od 17 wieku. Po raz pierwszy został wymieniony w oficjalnym dokumencie w 1798 r. przez hrabiego Giuseppe Nuvolone-Pergamo z Scandaluzzo, zastępcę dyrektora Società Agraria di Torino (społeczeństwa agrarnego Turyn). Był to rok stworzenia pierwszego ostatecznego wykazu piemonckich odmian winorośli. Barbera na bazie wina została bardzo dobrze przyjęta i stała się ulubionym trunkiem oficerów, którzy nazywali je „szczerym towarzyszem”, który pomógł im utrzymać odwagę w walce.

Barbera Winogrona

Odmiana winogron Barbera wiele podróżowała w ciągu ostatnich dwóch stuleci, lądując w Australii, Argentynie i Kalifornii, najpewniej na wzór migracji Włoskiej. Szczep ten ma coś wspólnego ze szczepem Nebbiolo, choć Barbera łatwiej dostosowała się do nowych środowisk, niż jego wybredny kuzyn Piemontu, i obecnie jest odpowiedzialny za produkcje win wysokiej jakości w każdym z tych krajów.

Barbera Jest naturalnie wysokiej kwasowości i może być uprawiana w cieplejszym klimacie nawet w takich miejscach jak Sonoma Valley i Sierra u podnóży Kalifornii gdzie produkowane są wyważone wina oparte na szczepie Barbera. To kwasowość uzupełnia wiśniowe smaki, które znajdziemy w typowych winach Barbera i nie odbiegają one też od stereotypu win włoskich które są czerwone dojrzałe, jasne i wyraziste, a nie zmysłowe i ziemskie.

Większość win z młodej Barbery mają jasno czerwony wiśniowy, wybitny charakter pochodzący od Nebbiolo (która często przysłania Barbera). Kiedy jednak wino dojrzewa w beczce a później zostaje pozostawione w butelce do starzenia przez kilka lat zmienia się w gęstsze o kwaśno wiśniowym smaku. Smak Barbey może być wykrywalny w ciepłym wysokiej jakości Merlocie aczkolwiek są to nuty smakowe bardziej zbliżone do Mourvedre niż Merlot. Przegrzane winogrona Barbera będą produkować stosunkowo płaskie i nudne wina z nutami pieczonych śliwek i rodzynek, a jego typowe wiśniowe smaki będą oscylowały w kierunku Kirsch.

Barbera sięga zenitu w Piemoncie, gdzie winorośl ta czuje się szczególnie dobrze na przepuszczalnych, bogatych, wapiennych zboczach w ciepłym południowym klimacie.

Popularne mieszanki to: Barbera – Sangiovese, Barbera – Nebbiolo.

Synonimy to: Barbera d’Asti, Barbera Dolce, Barbera Fine, Barbera Forte, Barbera Grossa, Barbera Riccia, Barbera Vera.